Nefret nasıl bir duygudur?

ben..

    Üzüntünü saklamaktı en zor olan.için için ağlamak isterken gülmeye çalışmak.Karşındakini kırmamak için belki.belki hassaslığını kırılganlığını göstermemek için.O sana üzülmezdi belki de.Belki biraz.Ama sonra o  normalleşirdi unuturdu.Sen acırdın.İşte o yüzden susardın.Ağlamadan susardın.için kan revan olsa da susardın.Ve sadece neden ben diye sorardın lanet hayata neden ben?
Neden? Neden?

Yanılgı

          O kadar kırılgandın ki seninle konuşurken bile korkardım. Seni üzmemek,incitmemek için beş düşünür bir konuşurdum.Ben böyleydim de sen değildin işte.Yakardın, yıkardın kalbimi. Acıtırdın, incitirdin. Çok sonra anladım kırılgan olan sen değildin.Öyle davranırdın ama kesinlikle değildin. Kapılarını yüzüme bir bir çarpardın. Ben ölürdüm,sen yaşardın...

Bitmiş Haziran

                                                '' Çok şey değişti burada sen yokken
                                                    Kördüğüm oldu eski duygular
                                                       Başkalarına sarıldığımda
                                                            Kalbim senleydi ''

:(

Çocuklar görüyorum.Gülüyorlar.Koltuk altlarında defter kitap yerine tartı taşıyorlar.Ama gülüyorlar.Biz hala mutsuzuz ama onlar gülüyorlar.Belki de bize...

Ne Alaka ?

Yolu görmeden beraber yürüyeceğini söyleyenler,
Daha yolun başında bataklıklarına gömülenler.

Not: Şarkı içimden geldi. Kel alaka :)

Sen biner biner sayıyorsun

Ben birer birer acıyorum

Yine Yeniden

     Biriktirilmiş hiçbir şey yokken hiç bilmediğin yolculuklara çıkmak.Bilinmezlik ve korku.Belki de insan olmanın ilk sınavı.İlk gün olduğu gibi devinim ve tekrar.

Korkma!

  Unutma,neler yaşadığını neler gördüğünü.Unutma.Hatırlamak acı verse de unutma.
  Kalk ayağa,kol değnekleriyle bile olsa kalk.Kalk,kalkmaya çalışırken düşsen bile yine kalk.Hepsi çaresiz oturuşundan daha iyi.
  Korkma,ucunda ölüm yok ya.Olsa da korkma.Ölüm aynı son.Ha yakın ha uzak.

Yabancı

   Kimseyi tanıyamıyoruz.Bazen kendimizi bile.Herkes ne kadarına izin veriyorsa o kadarını biliyoruz.Hiç bir şekilde tam manasıyla her şeyi öğrenemiyoruz.En iyi arkadaşımızı,dostumuzu,annemizi babamızı belki kardeşimizi...Uğraşıyor muyuz?En azından ben kendi adıma evet.Onlara saçma gelen bir sürü şey soruyorum.Tanımak için,bilmek çözmek için.Çünkü her insan bir mucize ve insan bambaşka bir dünya.Ne kadar dünya görürsem hayatıma o kadar şey katmış olacağım çünkü.

  Tabi her zaman sorularıma cevap alamıyorum.Bazen sorularımı bile sormuyorum,soramıyorum.Kaç ay oldu beş belki altı çocuk geliyor her gün yanımda oturuyor.Bir metre bile yok uzaklık.Bazen göz göze gelince günaydın diyor o kadar.Adından soyadından başka hiç bir şey bilmiyorum.Hiçbir şey anlatmıyor.Ve galiba bizden pek memnun değil.Anladığım kadarıyla hiçbirimizden.Geliyor oturuyor,gidiyor.Bizim hakkımızda ne düşünüyor,benim hakkımda ne düşünüyor kocaman bir soru işareti.Değişik bir çocuk izin verseydi onu tanımak isterdim.Her neyse takılsın bakalım.Boşver.

Sınav

         İnsanın hayatının bir yılını yarış atı gibi yaşamasına neden olan şeydir sınav.İnsanı korkutur,uykularını kaçırtır.İnsanı kıskandırır,belki en yakınına kötü gözlerle bakmasına neden olur.Dershanelerde soru sorma sıralarında milletle münakaşaya sokar.İnsanı bencilleştirir,uyuşturur.
        Bunların hepsini yaşadım.Yaşıyorum.Kitap okuyacak,film izleyecek zaman bulamadım.Belki üç dört kere sinemaya gitmişimdir.Kapana kısılmış gibiyim adeta.Tamam bunların hepsini yaşamak zorundayım.Sistemin dayatması bu.Senin hayatını iki üç saatlik sınavla belirliyorlar.Belki günün şartlarındaki en doğru sistem de bu biliyorum.O yüzden isyan etmiyorum.Tek istediğim şey çabalarımın karşılığını alabilmek.Sınav yerleri açıklandıktan sonra bir rahat nefes alamadım.Uykularım kaçıyor.Ve her şey daha kötüye gidiyor.Şimdiye kadar yaptığım her şeyin bir şekilde karşılığını almıştım.Ama şu son hafta stresten mi bilmiyorum en az on beş net düştüm.Sınav yerime gittim bir darbe de ordan yedim.Koskoca üniversite her amfi,salon müthiş benimki tahta sıra.İnsan soruyor neden ben diye.Neden ben?Buna da isyan etmiyorum.Her şeyin hayırlısı.Umarım herkes hak ettiğini alır.

Çoğunlukla

Herkes bağırıyor,durmadan.Hiç durmadan.
Anlamıyorlar,hiç.
Hiç bir zaman,saçma
Belki değil sıkıcı,suçlamak
Anlamazlar,asla,acımasızlar
Çıkarcı biraz,çoğunlukla
Körler...
Sus,sus,dur
Nefes al ya da git
Ama unutma
Yaşadıkça ya da öyle sandıkça

Belki de...

Neden ki?

Kalbim hiç bir zaman bu kadar hızlı çarpmamıştı.Yaklaşık dört saat oldu hala aynı hızda.Yıllar sonra onu gördüğümde böyle  hissedeceğim aklımın ucundan geçmezdi.Arada rüyalarıma girerdi o kadar.Hadi geçmişte bir şey vardı desem o da yoktu.Şimdi neden onu görünce böyle oldum.Yıllar sonra(üç yıl olmuştur) karşılaştığımızda neden bu duruma düştük.Şimdi ben neden dokuz yıllık arkadaşımla üç yıldır konuşmadığımı mı sorgulayayım yoksa onu gördüğümde kalbimin atışını tüm bedenimde hissedip başımı yanımdaki arkadaşımın omzuna gömüp kendimi saklamaya çalışmamı mı?
  saklanamadığımı biliyorum gördü beni hatta gülümsedi bile.İki dakika ben o omuzda kaldım cesaretimi toplayıp eski arkadaşıma merhaba diyecektim.Gördüğümde kalbimin göğsümü delercesine attırdığı arkadaşıma.Ama kafamı kaldırdığımda o yoktu.Onu bir kez daha kaybetmiştim.

Çevremde o kadar sahte insan var ki.
Geçen konuşuyorduk bak ne kadar iyi arkadaş olmuşlar iyi bari diye ikisi için seviniyorduk,şimdi resmen düşmanlar.Gerçek iki dost düşman olabilir mi ya.Biri diğerine öyle bir şey yaptı ki resmen onun çevresindeki herkesi çekti aldı yanına.O diğeri şu an sadece benimle konuşuyor.Birinin ne olduğunu da en iyi ben anlıyorum.Şimdi buradan kalkıp biri ve diğerinin yanına gidiyorum.İstemeye istemeye...