3 Mayıs 2013 Cuma

Yabancı

   Kimseyi tanıyamıyoruz.Bazen kendimizi bile.Herkes ne kadarına izin veriyorsa o kadarını biliyoruz.Hiç bir şekilde tam manasıyla her şeyi öğrenemiyoruz.En iyi arkadaşımızı,dostumuzu,annemizi babamızı belki kardeşimizi...Uğraşıyor muyuz?En azından ben kendi adıma evet.Onlara saçma gelen bir sürü şey soruyorum.Tanımak için,bilmek çözmek için.Çünkü her insan bir mucize ve insan bambaşka bir dünya.Ne kadar dünya görürsem hayatıma o kadar şey katmış olacağım çünkü.
  Tabi her zaman sorularıma cevap alamıyorum.Bazen sorularımı bile sormuyorum,soramıyorum.Kaç ay oldu beş belki altı çocuk geliyor her gün yanımda oturuyor.Bir metre bile yok uzaklık.Bazen göz göze gelince günaydın diyor o kadar.Adından soyadından başka hiç bir şey bilmiyorum.Hiçbir şey anlatmıyor.Ve galiba bizden pek memnun değil.Anladığım kadarıyla hiçbirimizden.Geliyor oturuyor,gidiyor.Bizim hakkımızda ne düşünüyor,benim hakkımda ne düşünüyor kocaman bir soru işareti.Değişik bir çocuk izin verseydi onu tanımak isterdim.Her neyse takılsın bakalım.Boşver.